braille alfabesi veya körler alfabesi; 1821 yılında Louis Braille tarafından geliştirilmiş görme engelli insanların okuyup yazması için kullanılan bir alfabe yöntemidir. İki kolon taşıyan dikdörtgen düzen üzerine dizilmiş altı kabartılmış noktadan oluşur.
Her iki kolonda üçer nokta bulunur. Noktalardan her biri atmış dört farklı kombinasyondan birini oluşturması için farklı şekillerde dizilir.
Bu harfleri isimlendirmek için noktaların bulunduğu her bir pozisyon, yerlerine göre şöylenir; yukarıdan aşağıya, sol yanda 1'den 3'e kadar (temsilî L harfi) sağ ve sol yanda birinci (temsilî C harfi).
Braille sistemi aslında Charles Barbier'nin Napolyon'un talebi doğrultusunda, askerlerin gece karanlığında ışık olmaksızın anlaşmalarını sağlamak için geliştirdiği sisteme dayanır. Barbier'nin sistemi çok karışık ve öğrenilmesi zordu, zira askeriye tarafından da reddedilmişti. 1821 yılında Charles Barbier, Paris Millî Enstitüsü'nün körler bölümünü ziyaret etti ve Louis Braille ile tanıştı. Braille, Barbier'nin en büyük eksiğinin, alfabesinin sahip olduğu temsili harflerin insanın parmağını harekert ettirmedikçe anlaşılamaması olduğunu şöyledi.
Bu buluşta bir sembolden diğerine hızlıca geçilemiyordu. Kendisinin değişikliği, kör alfabesinde devrim yapan 6'lı nokta sistemiydi.
